Ruim voor zevenen stonden er al mensen op de stoep. Het was een prachtige avond en daardoor konden we ze buiten aan de praat houden terwijl binnen de laatste hand aan de expositie werd gelegd. Nadat Ivar’s kast een goede plaats had gekregen, zag ik hoe alles samenviel: de grijzen en de witten, met een beetje geel en roze aan de objecten van Onno. Ik wist min of meer wat er zou komen, maar pas op de opening zag ik het samenspel van de vlakken van Sigmund, de transparante meubelen van Ivar, de sobere en toch niet sobere kleding van Amel en de stoere, ingenieuze meubelen van Onno. (Dat alles nog eens opgetild door de subtiele tonen van de DJ.)
‘Het ziet er prachtig uit.’
‘Wat een zorgvuldigheid en kwaliteit qua kleur en inrichting.’
Dergelijke reacties zijn inspirerend en deze openingsavond gaf mij het gevoel dat we met ‘Emmy plus Ivar’ de juiste weg zijn ingeslagen.
Emmy Miltenburg
Galeriehouder
PLUS
Ik had van te voren al een goed gevoel bij de combinatie van exposanten, maar het moest natuurlijk nog blijken of het in de praktijk ook goed zou uitpakken. Ik ben verrast door de eenheid die de verschillende elementen samen vormen. De sfeer op de opening was prettig en ik heb veel positieve reacties gekregen voor mijn ontwerpen en die van de anderen. Natuurlijk maakte ik me zorgen over de presentatie van het dressoir van Carolien en Erwin. De kast, die ik in 2005 speciaal voor hen heb gemaakt, mag beslist niet beschadigen. Erwin was op de opening en hij herkende zijn kast niet meer terug. Vond het eerder een kunst- dan gebruiksobject. Dit dressoir is slechts drie weken te zien. Eén van veel meer goede redenen om snel naar TOGETHER te komen kijken.
Ivar Tjon-Sack-Kie
Gastconservator
EN
Als een galerie een tijdje niet wordt gebruikt, dan kun je dat duidelijk zien. Er ontstaat een leegte die lastig in te vullen lijkt. Alsof de natuur terrein terugwint. Met andere woorden (die van Donald Judd): “ruimte wordt gemaakt door te denken.”
Met die woorden in gedachten kwam ik donderdag om 16.00 uur de Lange Haven opgefietst. De galerie was nog helemaal leeg. Het nieuwe concept onzichtbaar. De daaropvolgende uren werden in razend tempo meubels naar binnen gedragen, kleren gestreken en drankjes klaargezet.
Om 19.00 uur stond en hing alles op zijn plek. De lichten gingen aan. En daar was het: een ruimte ontstaan door te denken. Door te overleggen, door ateliers te bezoeken , door de juiste mensen met elkaar te verbinden. Ook al was ik maanden bij het concept betrokken, het resultaat verraste me toch. En niet alleen mij, ook de andere bezoekers. ''Stralend, prachtig van kleur.”
“Geweldig hoe het materiaal zich verhoudt tot elkaar.”
“Mijn god wat is hier gebeurd?”
“Zen.”
“Dit moet iedereen zien, dit is helemaal nieuw.”
“Waanzinnig goeie sfeer.''
Zijn een paar van de reacties die ik her en der opving.
Diana Schadek
Interieurarchitect en ‘meedenker’
